Who me & Plan love ❤

เรื่องราวของเด็กชายคนหนึ่งและบางอย่างที่แปลกๆได้เกิดขึ้นกับเขาที่จะทำให้ชีวิตประจำวันของเขานั้นเปลี่ยนไป

บทนำ แผน?

ตอนเช้าของ วันก่อนเปิดเทอมในเดือนเมษาวันที่อากาศนั้นร้อนอบอ้าวที่บ้านเล็กๆหลังหนึ่งในเขตสึยุรุหมู่ที่2 ซอย คานิตะ ชั้นสองของบ้านหลังคาสีน้ำเงินเข้มที่มีพุ่มไม้เล็กๆอยู่บริเวณหน้าบ้านเเละตัวบ้านสีเหลืองอ่อนๆ

"วันนี้ร้อนจังนะ~"เด็กชายคนหนึ่งบ่นออกมาอย่างเบื่อหน่ายจากบนเตียงนอนของเขาเองในห้องสีฟ้าอ่อนที่เขากำลังนอนกลิ้งไปมาในห้องของเขา

"นายทำอะไรอยู่นะ"มีเสียงดังออกผ่าน

กระจกบานใหญ่ที่ตั้งอยู่ริมห้องทำให้ผมสะดุ้งเฮือกหนึ่งก่อนที่จะตอบกลับไป

"เฮ้อ~เเค่ดูก็รู้ไม่ใช่หรอ"ผมตอบกลับด้วยเสียงถอนหายใจที่ออกมาจากปากของผมอย่างไม่จริงใจนัก

ผมที่กำลังคิดว่าเจ้าของเสียงที่พึ่งพูดนั้นจู่ๆก็พูดขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุทั้งๆที่เคยเตือนไปหลายรอบเเล้วเเท้ๆนะว่าอย่าทำให้ตกใจนะ

ผมลุกขึ้นออกจากเตียงของตัวเองและเดินไปยังกระจกขนาดพอดีตัวของผมที่ตั้งอยู่ด้านตรงข้ามของปลายเตียง

"มีอะไรละ"ผมถามกับกระจกในห้องนอนของผมความเงียบผ่านเข้ามาสักพักเเล้วจึงทำให้อยากที่จะนอนรอจริงๆ

จู่ๆก็มีเสียงดังผ่านกระจกออกมาว่า

"คิดเรื่องที่จะพูดกับเธอไว้หรือยังละ"

น้ำเสียงที่ผ่านออกมาจากกระจกที่ไม่รู้เหมือนกันว่าทำอย่างไงจึงสามารถทำให้ได้ยินเสียงพูดออกมาจากของเเบบนี้ได้

ระหว่างคิดไปเรื่อยอยู่จึงตอบกลับไปอย่างลอยว่า"ก็บอกไปเมื่อวานเเล้วไม่ใช่หรอ"ผมพูดพลางล้มตัวลงนอนบนเตียงเเล้วหยิบกระจกขนาดเล็กข้างเตียงมาตั้งบนหัวนอน

"ก็เเค่ไม่อยากให้นา-"เสียงจากกระจกบานใหญ่ถูกตัดไป

"-ยลืมก็เเค่นั้นเอง"เสียงดังขึ้นจากกระจกขนาดเล็กที่พึ่งจะหยิบมาวางได้ไม่กี่วิเอง

"เรื่องนั้นจดเก็บไว้อย่างดีเเล้วนา"ผมพูดพลางมองไปที่สมุดโน็ตบนหัวนอนเเล้วอมยิ้มอยู่คนเดียว

"ไม่คิดว่าคุณเเม่จะมาเจอหรอ"คำถามที่ตอบไปไม่รู้ตั้งเท่าไรได้ถามมาหาแบบที่ไม่อยากได้ยินเลย

"ก็บอกเเล้วไงว่ามีวิธีอยู่สำหรับเรื่องนั้น-"

"ก็เเค่กันลืมไง"เสียงที่เรียบๆเเต่ชวนหงุดหงิดได้ตอบกับมาอย่างรวดเร็ว

"โชจ๊ะข้าวเสร็จเเล้วนะ"เสียงอันอ่อนโยนดังมาจากชั้นล่างเสียงตรงมาจากที่บรรไดเพื่อให้ผมรู้

"ครับกำลังลงไปครับ"ผมตอบกลับเเม่ของตัวเองที่น่าจะอยู่ตรงบรรไดเเล้วลุกออกจากเตียงไปยังประตูทันทีเพราะไม่อยากตอยคำถามหน้าเบื่อเเบบนี้อีกเเล้ว

"ฝากกินเผื่อด้วยนะ"อีกครั้งที่เสียงจู่ๆก็ดังออกมาจากกระจกบานใหญ่พร้อมกับชู2นิ้วออกมาให้เห็นอย่างชัดเจน

"อื้ม"ผมตอบกลับแบบเบาๆเพื่อให้เสียงไม่ดังเกินไปเเล้วปิดประตูเดินลงไปข้างล่างพร้อมกับสายตาที่ถูกผู้ชายที่จำเป็นต้องเรียกว่าพ่อมองขึ้นมาหา

"ให้มันเร็วๆหน่อย"เสียงของผู้ชายคนนั้นกำลังพูดกับผมอยู่

"ครับ"หลังจากพูดเสร็จจคงรีบลงไปที่ห้องอาหารพร้อมกับเขาทันที

"เฮ้ออยากให้เปิดเรียนเร็วๆจัง"ผมได้เเต่บนในใจทั้งๆทีอยากบ่นออกมาเเท้ๆเเต่ก็

ต้องจำใจบ่นคนเดียวในใจเพราะตอนนี้มีคนบางคนอยู่ข้างๆตัวผมตอนนั่งลงเพื่อเตรียมตัวกินข้าว

จบ บทนำ

ตอนต่อไปตอนที่1เปิดเรียนวันเเรกกับนักเรียนใหม่

*นิยายเรื่องนี้เเต่ขึ้นเพื่อความบันเทิงสถานที่เเละตัวละครรวมถึงบุคคลต่างๆเป็นสิ่งที่เเต่งขึ้นเท่านั้นไม่ได้มีเจตนาจะเเต่งขึ้นเพื่อล้อเลียนใคร*